Hoe ik al sinds mijn 11e bezig ben een boek uit te brengen en waarom het me nog nooit is gelukt.
Hallo allemaal. Ik weet niet of iemand dit ooit allemaal gaat lezen, maar dat hoeft ook niet persé,
Deze blog is vooral voor mijzelf denk ik. Ik wil namelijk heel graag schrijfster worden, al vanaf mijn 11e. Ik houd van spelen met taal en nadenken over taal. Deze blog heb ik gemaakt zodat ik een beetje in de mood kan komen om een boek te schrijven. Dat probeer ik al heel lang, sinds mijn 11e. Het is me nog nooit gelukt. We kortere verhalen. Maar ik denk dat het dit keer wel gaat lukken. Dat moet. Maar deze blog zal niet alleen over mijn carrière als schrijfster gaan. Ook over veel andere dingen, dingen uit mijn leven, waar ik me mee bezighoud en waar ik over nadenk. Want ik denk namelijk over heel veel dingen na.
Maar even terug naar waar deze blog voornamelijk om zal draaien.
Op mijn 11e zat ik in groep 8. Ik schreef toen ook gedichten. Hele gekke gedichten. Met rare onderwerpen en aparte zinnen. Helaas heb ik die allemaal allang weggegooid, anders had ik ze wel even hier neergezet zodat we even konden lachen.
Nee. Het viel wel mee hoe erg die gedichtjes waren. Eigenlijk waren ze best goed, voor een 11 jarige dan. Altijd als we op school vrije tijd op de computer kregen van de juf, ging ik gedichtjes schrijven, achter in de klas. Mijn juf vond dat geweldig. Thuis schreef ik ook vaak, aan bepaalde verhalen. Ik weet nog waar eentje over ging. Over een meisje van wie haar vader overleden was en hoe ze daarme omging. Waarom ik precies daarover schreef, is mij ook een raadsel. Mijn juf vroeg mij of ze de verhalen die ik schreef mocht lezen en ik printte ze voor haar uit. Ze vroeg waarom ik over zoiets schreef en ik zei dan: 'omdat ik wil weten hoe het voelt.' Lekker duidelijk joh.
Maar ik snap mezelf nu wel. Ik wil inderdaad weten hoe iets is. Waarom iets zo is. En als ik er dan over schrijf, kom ik dat te weten, op een of andere manier. Ik laat mijn gedachten gewoon gaan, vaak vliegen mijn vingers dan vanzelf over het toetsenbord. Soms gebeurt dat ook niet, en daarom denk ik dat ik nog nooit een echt boek heb geschreven. Maar dat wil ik zo ontzettend graag. Ooit op een dag lukt het me.
Ik wil Nederlands studeren later. Nederlands docent worden is ook goed. Je zal nu wel denken: wat doodsaai is dat. Dat zegt iedereen. Maar ik vind van niet. Ik vind het totaal niet saai juist.
Ik houd ook heel erg van lezen. Van lezen krijg ik ook inspiratie voor het schrijven.
Het enige probleem is dat ik nu niet zoveel tijd heb voor lezen, en vooral niet voor schrijven. Ik zit in havo 4. Ik kom van de mavo. Ook train ik redelijk vaak per week, zo'n 3 a 4 keer.
Ik moet er tijd vrij voor gaan maken van mezelf, hoe dan ook. Daar vind ik het veel te leuk voor. Ik moet zorgen dat ik niet perongeluk stop met schrijven, anders wordt het niks.
Het is moeilijk om aan een onderwerp te komen voor een verhaal of boek. Meestal, maar echt niet altijd, komt het bij mij wel vanzelf. Vaak als ik op de fiets zit, of op school in de les, popt er plotseling een idee in mijn hoofd. Maar soms heb ik periodes dat ik het schrijven even vergeet, zoals nu eigenlijk. Nou ja, nu niet meer, want anders schrijf ik deze post niet. Maar ik had het tot een uur geleden wel. Dat ik het even een beetje vergeten was door alle andere dingen die ik doe.
Oh wacht haha, ik heb me niet eens voorgesteld. Slecht.
Ik ben Mette. Ik ben zestien jaar. Je snap nu wel wat ik zowel doe in het leven. Details zal ik je voor nu besparen. Dat zal je nog wel lezen als ik echt doorga met deze blog, maar dat denk ik wel hoor.
Voor de schrijversvibe.
Later
Deze blog is vooral voor mijzelf denk ik. Ik wil namelijk heel graag schrijfster worden, al vanaf mijn 11e. Ik houd van spelen met taal en nadenken over taal. Deze blog heb ik gemaakt zodat ik een beetje in de mood kan komen om een boek te schrijven. Dat probeer ik al heel lang, sinds mijn 11e. Het is me nog nooit gelukt. We kortere verhalen. Maar ik denk dat het dit keer wel gaat lukken. Dat moet. Maar deze blog zal niet alleen over mijn carrière als schrijfster gaan. Ook over veel andere dingen, dingen uit mijn leven, waar ik me mee bezighoud en waar ik over nadenk. Want ik denk namelijk over heel veel dingen na.
Maar even terug naar waar deze blog voornamelijk om zal draaien.
Op mijn 11e zat ik in groep 8. Ik schreef toen ook gedichten. Hele gekke gedichten. Met rare onderwerpen en aparte zinnen. Helaas heb ik die allemaal allang weggegooid, anders had ik ze wel even hier neergezet zodat we even konden lachen.
Nee. Het viel wel mee hoe erg die gedichtjes waren. Eigenlijk waren ze best goed, voor een 11 jarige dan. Altijd als we op school vrije tijd op de computer kregen van de juf, ging ik gedichtjes schrijven, achter in de klas. Mijn juf vond dat geweldig. Thuis schreef ik ook vaak, aan bepaalde verhalen. Ik weet nog waar eentje over ging. Over een meisje van wie haar vader overleden was en hoe ze daarme omging. Waarom ik precies daarover schreef, is mij ook een raadsel. Mijn juf vroeg mij of ze de verhalen die ik schreef mocht lezen en ik printte ze voor haar uit. Ze vroeg waarom ik over zoiets schreef en ik zei dan: 'omdat ik wil weten hoe het voelt.' Lekker duidelijk joh.
Maar ik snap mezelf nu wel. Ik wil inderdaad weten hoe iets is. Waarom iets zo is. En als ik er dan over schrijf, kom ik dat te weten, op een of andere manier. Ik laat mijn gedachten gewoon gaan, vaak vliegen mijn vingers dan vanzelf over het toetsenbord. Soms gebeurt dat ook niet, en daarom denk ik dat ik nog nooit een echt boek heb geschreven. Maar dat wil ik zo ontzettend graag. Ooit op een dag lukt het me.
Ik wil Nederlands studeren later. Nederlands docent worden is ook goed. Je zal nu wel denken: wat doodsaai is dat. Dat zegt iedereen. Maar ik vind van niet. Ik vind het totaal niet saai juist.
Ik houd ook heel erg van lezen. Van lezen krijg ik ook inspiratie voor het schrijven.
Het enige probleem is dat ik nu niet zoveel tijd heb voor lezen, en vooral niet voor schrijven. Ik zit in havo 4. Ik kom van de mavo. Ook train ik redelijk vaak per week, zo'n 3 a 4 keer.
Ik moet er tijd vrij voor gaan maken van mezelf, hoe dan ook. Daar vind ik het veel te leuk voor. Ik moet zorgen dat ik niet perongeluk stop met schrijven, anders wordt het niks.
Het is moeilijk om aan een onderwerp te komen voor een verhaal of boek. Meestal, maar echt niet altijd, komt het bij mij wel vanzelf. Vaak als ik op de fiets zit, of op school in de les, popt er plotseling een idee in mijn hoofd. Maar soms heb ik periodes dat ik het schrijven even vergeet, zoals nu eigenlijk. Nou ja, nu niet meer, want anders schrijf ik deze post niet. Maar ik had het tot een uur geleden wel. Dat ik het even een beetje vergeten was door alle andere dingen die ik doe.
Oh wacht haha, ik heb me niet eens voorgesteld. Slecht.
Ik ben Mette. Ik ben zestien jaar. Je snap nu wel wat ik zowel doe in het leven. Details zal ik je voor nu besparen. Dat zal je nog wel lezen als ik echt doorga met deze blog, maar dat denk ik wel hoor.
Voor de schrijversvibe.
Later
Reacties
Een reactie posten